Języki południowosłowiańskie – zachodnie

Język serbskochorwacki należy do grupy języków południowosłowiańskich, która dzieli się na zachodnie i wschodnie. Do zachodnich zaliczają się języki serbski, chorwacki, bośniacki, czarnogórski, słoweński.

Dużo kontrowersji budzi do dzisiaj język serbskochorwacki. Językoznawcy nie przyjmują jednego stanowiska, jeśli chodzi o nazewnictwo, nie są zgodni co do określenia języka.

Języki południowosłowiańskie zachodnie są tak bardzo do siebie podobne, że traktowane jako system językowy nie powodują wśród badaczy sporów. Wprawdzie rozpad Jugosławii spowodował wyodrębnienie się języków narodowych, ale ten fakt nie wpłynął na jakieś nagłe i drastyczne zmiany w bliskim pokrewieństwie pomiędzy nowymi językami.

Język serbskochorwacki może korzystać zarówno z alfabetu łacińskiego, jak i cyrylicy, która jest w Serbii oficjalnie uznana jako obowiązujące pismo. Język zachował wiele cech prajęzyka np.

muzykalny akcent czy zmianę tonacji głosu przy wymowie samogłosek. Strona gramatyczna języka jest rozbudowana o czym świadczy bardzo bogata fleksja, stosowanie siedmiu przypadków, siedmiu czasów dwu liczb.

Jeśli chodzi o słownictwo, różnic prawie się nie dostrzega, więc na pewno doskonale porozumie się Serb z Bośniakiem, Słoweniec z Chorwatem czy Serbem. Nawet drobne różnice, którymi nowe narody chcą podkreślić swoją odrębność nie mają wpływu na daleko w przeszłości ugruntowane wspólne cechy językowe.

Dla kogoś z zewnątrz, kto chciałby nauczyć się języka serbskochorwackiego, sporym kłopotem mogły by być zbitki spółgłoskowe występujące w tym języku.